monday morning 1

Dan: What’s the matter, honey?
Rosie: Oh, I don’t know.
Dan: Come on! Something’s the matter! What is it?
Rosie: It’s just life. It’s so boring.
Dan: It’s not that bad. We have two wonderful children.
Rosie: That’s right. We do. And we never have any time with them.
Dan: Well, we both have to work, hon. We need the money.
Rosie: OK, but it’s all right for you. I’ll leave in five minutes, but you’ll be here all day. I won’t be home till six.
Dan: Sure, but your day will be interesting and you’ll meet people. I’ll be here in front of the computer screen all day. I won’t talk to anyone.
Rosie: You’re a computer programmer, Dan. That’s your job. You’re lucky. You can work at home.
Dan: Yeah, but you like your job, Rosie. You really do.

Dan: Sorun nedir, tatlım?
Rosie: Ah, bilmiyorum.
Dan: Hadi! Bir sorun var! Nedir o?
Rosie: Sadece hayat. Çok sıkıcı.
Dan: O kadar kötü değil. İki tane harika çocuğumuz var.
Rosie: Doğru. Var. Ve onlarla birlikte hiçbir zaman vaktimiz yok.
Dan: Şey, ikimiz de çalışmak zorundayız, tatlım. Paraya ihtiyacımız var.
Rosie: Tamam ama senin için sorun yok. Beş dakika içinde çıkacağım ama sen bütün gün burada olacaksın. Ben altıya kadar evde olmayacağım.
Dan: Kesinlikle, ama senin günün ilginç olacak ve insanlarla tanışacaksın. Ben tüm gün burada bilgisayar ekranının başında olacağım. Kimseyle konuşmayacağım.
Rosie: Sen bir bilgisayar programcısısın, Dan. Bu, senin işin. Şanslısın. Evde çalışabiliyorsun.
Dan: Ya, ama sen işini seviyorsun, Rosie. Gerçekten seviyorsun.