a ghost story 4

Doug: Yes, I had – and the window too. It was a cold, foggy night like tonight.
Kay: Was there a fireplace?
Doug: Yes, but it was too small for a man to get down. Anyway, there’d been a fire.
Kay: What did you do?
Doug: I sat up and stared back at him. I was too shocked to move.
Kay: Well? What happened?
Doug: I don’t know how long we’d been staring at each other, when suddenly I shouted – and he disappeared.
Kay: I don’t believe it.
Doug: I didn’t believe it myself at the time, but when I told some people who live around here, they believed me. Some of them had seen the ghost themselves. They could even describe him. If you ask them, they’ll tell you.
Kay: Doug, put some more wood on the fire. I’m going to sleep right here tonight!

Doug: Evet, kilitlemiştim – pencereyi de. Bu geceki gibi soğuk ve sisli bir geceydi.
Kay: Şömine var mıydı?
Doug: Evet, ama bir adamın aşağı inemeyeceği kadar küçüktü. Her neyse, ateş vardı.
Kay: Sen ne yaptın?
Doug: Yatakta doğruldum ve ben de ona gözlerimi diktim. Hareket edemeyecek kadar şoke olmuştum.
Kay: Ihh? Ne oldu?
Doug: Ben bir anda bağırdığımda ve o ortadan kaybolduğunda ne kadar süredir birbirimize bakıyor olduğumuzu bilmiyorum.
Kay: İnanmıyorum.
Doug: Ben de zamanında inanmıyordum, ama bu civarda yaşayan kişilere anlattığımda, onlar bana inandılar. Bazıları hayaleti kendileri de görmüş. Hatta onu tarif bile edebildiler. Onlara sorarsan, sana anlatacaklardır.
Kay: Doug, ateşe daha çok odun at. Bu gece tam burada uyuyacağım!