A funny thing happened to me... 3

When the woman took a second doughnut I didn't say a word. After all,

if I hadn't protested when she took the first one, how could I say

anything when she took the second one? I pretended to be very

interested in the puzzle. A few minutes later I casually put out my

hand, took another doughnut, and glanced at the woman. She seemed to

be glaring at me.She was making me feel so nervous that I decided to

have a third doughnut. That left only one - for only a minute. Sure

enough, the woman took the last doughnut! I nervously continued eating

my doughnut and decided to leave. I was ready to get up and go when

the woman suddenly stood up and hurried out of the doughnut shop. I

felt very relieved and decided to wait for two or three minutes before

going myself. I finished my second cup of coffee, folded my newspaper,

and stood up. And there, on the counter, underneath where my paper had

been, was my unopened box of doughnuts.

Kadın ikinci bir gözleme aldığında bir şey söylemedim. Ne de olsa,

ilkini aldıktan sonra itiraz etmemişsem, ikinciyi aldıktan sonra nasıl

bir şey söyleyebilirdim? Bulmacayla çok ilgiliymiş gibi davrandım.

Birkaç dakika sonra sıradan bir hareketle elimi uzattım, başka bir

gözleme aldım ve kadına bir bakış attım. Bana ters ters bakıyormuş

gibi görünüyordu. Beni öyle gerdi ki üçüncü bir gözleme yemeye karar

verdim. Böylece bir tane kaldı - bir dakikalığına. Gerçekten de kadın

son gözlemeyi aldı! Gergin bir halde gözlememi yemeye devam ettim ve

çıkmaya karar verdim. Kadın aceleyle gözleme dükkanından çıktığından

ben kalkıp gitmeye hazırdım. Kendimi epey rahatlamış hissettim ve

gitmeden önce iki üç dakika beklemeye karar verdim. İkinci fincan

kahvemi bitirdim, gazetemi katladım ve ayağa kalktım. Ve orada,

tezgahın üstünde, gazetemin olduğu yerin altında açılmamış bir kutu

gözlemem vardı.